Survival in Mongolië

Hi Allemaal,

Lekker uitgerust zijn we inmiddels alweer anderhalve dag in Beijing, we zitten in een heel erg ok hostel en hebben vanaf gisteren geen 'planning' meer. We kunnen jullie verklappen dat het hebben van geen planning heel erg relaxed is. Genoeg over Beijing, nu eerst een update over onze ervaringen in Mongolië.

Na een korte nacht in de trein, vanwege de douane controle konden we pas rond 02.00 slapen, reden we 's ochtends om 08.00 Ulan Bator binnen. Blij dat we na vijf dagen uit de trein konden en met onze backpack op de rug stapten we uit. Tijdens het kort afscheid nemen van onze medereizigers werden we, blij verrast, aangesproken door iemand van het Zaya hostel. Via internet hadden we afgesproken dat we werden opgehaald. Nog even de laatste foto's nemen en opweg naar het hostel. Tijdens onze rit naar het hostel bleek dat we waren opgehaald door Zaya zelf. Zaya bleek wel van een babbel te houden en echt behouden was ze ook niet, als snel hadden we het over het boedhisme, haar man die in Cairo werkte en het 'orgasme' dat je kunt krijgen van meditatie?! Ehhh........ja waren ook redelijk verbaasd over dit, toch enigzins verrassende, onderwerp. Na vier keer geprobeerd te hebben het gesprek te beeindigen lukte het dan toch de vijfde keer ;-). Even snel in de stad rondgelopen, wat gegeten en toen naar bed.

Ulan Bator is een kleine, niet zo speciale, vervuilde stad. Qua grootte is het waarschijnlijk vergelijkbaar met Utrecht. Wat meteen opvalt in de stad zijn de luid toeterende, meestal luxe en grote, vierwielers die maling hebben aan stoplichten of andere vormen van verkeersregels. Het blijkt dat ze in Ulan Bator pas ca. 20 jaar auto's hebben/rijden, dit betekent slechte rijvoorzieningen en slechte chauffeurs...........Zal Nederland er destijds ook zo uit hebben gezien? Omdat we graag het binnenland van Mongolië wilden verkennen zijn we een reisbureau binnengestapt. Gevraagd naar de mogelijkheden bleken we te praten met een Nederlander die in Mongolië woonde. Kort bijgepraat en koffie gedronken stapten we het reisbureau uit met het bonnetje voor twee dagen in het mongoolse binnenland inclusief overnachting in een Ger (mongoolse tent). Verder over de Peace Boulevard (hoofdstraat) zijn we naar het Bogd Kahn plein gelopen, dit is het centrale plein in Ulan Bator. Op het plein werden we al snel aangesproken door Nertnasan en zijn vrouw. Zij waren twee Mongoolse mensen van het platteland die graag met ons op de foto wilden. Nertnasan wilde duidelijk graag een praatje en foto's maken en adressen uitwisselen.....ach waarom ook niet! Rondom het plein staan verschillende staats- en andere cultureel van belangzijnde gebouwen. Zo ook het Mongools theater. Als enorme theater liefhebbers ;-) wilden we dit wel eens meemaken en hebben we kaarten gekocht voor diezelfde avond. Nog een bezoek aan het Natural History Museum gebracht en terug naar het hostel om twee uur later naar het theater te gaan. Eenmaal aangekomen in het mooie, met het concertgebouw te vergelijken, gebouw werden we naar onze plaatsen op de eerste rij (toevalstreffer) gebracht. Op weg naar onze plaatsen bleken wij toch echt de enige twee buitenlanders te zijn wat duidelijk kenbaar was door het feit dat ca. 200 Mongolen ons de gehele weg nakeken. De voorstelling zelf was wel ok, maar twee en half uur later was de slechte Amerikaanse imitatie toch echt wel genoeg.

De volgende dag vroeg opgestaan om opweg te gaan naar het Teralj Natural Park voor onze twee dagen durende tour. We werden bij het hostel opgehaald door onze gids en chauffeur. Na ongeveer een uur rijden waren we Ulan Bator uit en 80km verder reden we het Teralj park in. Dit beschermde park bestaat uit een hoop bergen, vlakten en rivieren. Wat is dit landschap super, en wat een rust! Al snel waren er geen geasfalteerde wegen meer en reden we echt 'off road' door Mongolië. Na enkele mooie plaatsen bezocht te hebben besloten we in de wijde natuur te lunchen. Ondanks de temperatuur (-15) was dit heerlijk en rustgevend. Nog wat gevoetbald op de bevroren rivier en toen verder op weg naar de nomaden familie waar we zouden overnachten. Na hobbels, kuilen en enkele rivieren overgestoken te zijn kwamen we aan. Enigzins verbaasd ontvangen door de familie, waarschijnlijk niet van te voren ingelicht (geen elektriciteit), stapten we de Ger binnen. De vreemde geur verdween al snel door de ervaring in een ger te gast te zijn. Wat yakmelk gedronken en toen een wandeling/beklimming door het gebied. Zoals jullie op de foto's kunnen zien was het uitzicht echt fantastisch en om nooit te vergeten. Kun je je het voorstellen als alles groen is in de zomer met een temperatuurtje van 25 graden? Het werd al snel donker dus na 2 uur weer terug naar de Ger voor het avondeten. Bleek een soort noodles met groenten en............net geslacht rundvlees. Tijdens de bereiding van het eten wat spelletjes gespeeld onder het kaarslicht en contact gemaakt met de man van 't huis. Hij wilde ons graag op het gemak stellen en na een fles vodka,.........pfffff ja afslaan is toch lullig ;-), ging dit erg makkelijk. Het eten was lekker, op het vette vlees dat van het bot werd afgesneden na. Uit beleefdheid wel gegeten.  Na nog wat nagepraat en gekaart te hebben gingen we slapen. Aangezien onze gids zo behulpzaam was om de ger te verwarmen met extra veel hout, het was anders zo koud, hebben we de twee uur daarna met een temperatuur van ca. 40 graden(!!!) heel wat binnenpret gehad. De volgende ochtend weer heerlijk opgestaan met een temperatuur van 5 graden :-(, het kon de pret niet drukken. Ontbeten, pijl en boog geschoten en afgesproken om te gaan paardrijden. Het paardrijden was leuk en vooral heel erg mooi in die omgeving. Na een uur totaal verkleumd weer terug naar de Ger. Nog gelunched, foto's genomen en op weg terug naar Ulan Bator.

Mongolië is een heel erg mooi land dat in het binnenland adembenemende uitzichten heeft. Duidelijk is dat het land in ontwikkeling is en dat het over enkele jaren al heel anders zal zijn, maar de vriendelijkheid van de bevolking zal blijven. Onze ervaring met de nomaden en de primitiviteit waarin zij leven geeft heel wat stof tot nadenken. Wij hebben een onvergetelijke tijd gehad in dit wonderschone land. Ooit komen wij hier nog eens terug, maar dan wel in de zomer ;-).

Groetejes en tot laters,

Petra en Laurens