India (nen) verhalen

Hi Allemaal,

Inmiddels de drie maanden gepasseerd, zijn we vandaag alweer voor de laatste dag in India. Een maand is zo voorbij...:(. De afgelopen vier weken waren echt verschrikkelijk!!......hutje op het strand hier, hutje aan het meer daar......wat zullen we nu weer voor eten bestellen, echt heeeeeeeeeeel vervelend allemaal.......:P........   Tijdens onze reis door India zijn we van Goa naar Hampi (zes uur trein), naar Bangelore (10 uur bus), naar Kollam (12 uur trein) , naar Allepuza (2 uur bus), naar Varkala  (2 dagen boot) en naar Trivandrum (2 uur taxi) gereisd, oftewel van het zuid westen van India, naar het zuid midden, naar het zuiden van India.

Onze reis in India begon in Goa waar we vanuit Colombo met het vliegtuig geland zijn. Eenmaal aangekomen en met backpacks en al de douane door, stonden Demian and Catherina ons al op te wachten. Met z'n vieren de taxi in en op naar Palolem. Palolem is een strand/dorp dat in het zuiden van Goa ligt. Palolem draait op het toerisme en dat merk je snel genoeg. Overal winkeltjes, relaxte hutjes aan het strand en genoeg eetgelegenheden. De toeristen die er komen bestaan voor 50% uit hippies uit de jaren zestig....ja echt, UIT de jaren zestig......dus mensen van zestig, de mannen met lang haar, de haarlijn net achter hun oren startend, waarvan je denkt dat het vroeger vast mooi gestaan heeft..., en de vrouwen, ook met lang haar, maar dan nu in een mooie lange....natuurlijke grijze tint......oja en allemaal met een "toetertje groen gras" opstaan en naar bed gaan....vooral dat laatste kon natuurlijk echt niet.......:P Tien procent van de toeristen bestaat uit backpackers en de laatste veertig procent bestaat uit Israeliers.......ongelofelijk hoeveel deze mensen te vinden zijn in Palolem/India. Het schijnt zo te zijn dat veel jongeren uit Israel na het leger allemaal op reis gaan naar India, waar ze of met een motor door het land cruisen of met een hoop groen gras e.d. zichzelf het leven makkelijk maken. Overigens wel gezien als een sociaal probleem door de overheid in Israel: hun visum wordt beperkt tot zes maanden per twee jaar. Uiteindelijk zijn we een week in Palolem gebleven, we hebben veel met Demian en Cath op het strand gelegen, gegeten (o.a. op een eigen gemaakte bbq) en gelachen. Laurens nog gebeten door een erg vriendelijke hond, voor de zekerheid toch maar ingeschreven voor de rabies vaccinatie speurtocht. Enkele van julle kennen dit spel misschien niet, maar dit is een erg interessant en leerzaam spel met als doel om binnen een maand vijf prikken te krijgen op verschillende plekken in India, om zo meer kennis op te doen van de medische wereld in India :). Vooral Petra heeft erg gelachen om de verschillende doktoren (als je ze al zo mag noemen). Een dag hebben we scootertjes gehuurd en zijn we door Goa gaan rijden, nog een heel mooi strand gevonden wat alleen begaanbaar was via een steile klif en de laatste dag hebben we goed afscheid genomen door een avondje door te halen op de silent disco.....

Zoals geschreven, na een gezellige nacht en een mooie zonsopgang met z'n vieren de taxi in en op naar het treinstation. Tijdens de rit van een uur kregen enkele van ons enigzins spijt van de natuurlijk weloverwogen keuze, desalniettemin de trein gehaald en overleefd (treinen in India zijn prima, maar enigzins.......eehhh.......primair te noemen) et voila, zes uur later arriveerden we in Hampi. Dit dorp staat genoteerd op de lijst van werelderfgoed vanwege een koninkrijk dat zich hier vestigde in de twaalfde t/m vijftiende eeuw. Helaas is alles met de tijd vernield en is het nu een ruine stad geworden in dienst van de touristen. In een dag alle ruines bekenen, en het is inderdaad erg mooi, voornamelijk omdat de omgeving van Hampi bestaat uit een heuvel landschap met enorme stenen/keien. Via via gehoord dat het aan de andere kant van de rivier (Hampi wordt gescheiden door een rivier) een stuk rustiger was en dat je lekker kon zwemmen bij een groot meer. Met het bootje naar de overkant, naar een guesthouse bij het meer gezocht en al snel gevonden. Gowri heette het guesthouse, zonder te weten een hele mooie plek uitgekozen. Acht bamboo huisjes, vier uitkijkend over groene rijstvelden, een vollebalnet en een volleybal, lekker eten en een enorm mooi meer om de hoek. Vier dagen met z'n vieren gerelaxed en toen was het alweer tijd om afscheid te nemen van Demian en Catherina. Erg gezellige twee weken gehad met elkaar. Zij in de tuk tuk naar de bus en wij weer terug naar het hutje........waar we uiteindelijk nog vier dagen langer zijn gebleven. Daarna volledig uitgerust en met goede zin weer op pad om naar het zuiden van India: Kerala te reizen. 

Niet voor niets luid de titel van dit weblog India (nen) verhalen, en nee, dit is niet omdat wij denken dat Indiers ook wel indianen genoemd worden.....:). Indiers, naar onze ervaring, hebben nog wel eens de neiging om op alle vragen, bijv. een verzoek voor een treinticket, ja te zeggen/schudden (in europa interpreteren we dit overigens als nee schudden). Op zich niets mis mee....als het dan ook klopt wat ze zeggen.....:(..... je raadt het al......negen van de tien keer klopt dit niet......zo hebben wij kaartjes gekocht van een vierpersoons treincoupe, welke dus niet bestaat en hebben we treinkaartjes gekocht van een trein die we onmogelijk konden halen vanwege een 'iets' andere bus reistijd. Al met al word je er met de tijd handiger in, maar is het af en toe wel eens vermoeiend om vaak een wantrouwende houding te hebben. Enfin, vanwege de gemiste trein een dag in Bangalore doorgebracht en dezelfde avond  met de trein naar Kochi verder naar Kerala. Eenmaal aangekomen in Kochi waren we van plan om van daaruit een prive houseboot te huren en daarmee naar Kollam te varen, helaas vertrokken er geen houseboten uit Kochi (indianen verhaal), maar vanuit een dorp 30 km verderop, dus de bus in en een uur later waren we in Allepuza. Dit is een klein dorpje dat bekent staat als toegangspoort tot de backwaters van Kerala. De backwaters kun je zien als een enorm waterlandschap, misschien het beste te vergelijken met de biesbosch in NL, alleen met het kleine verschil dat er overal palmbomen staan. De eerste dag meteen gezocht naar een geschikte houseboot, en met de hulp van een aardige tuk tuk chauffeur de juiste plek om dit te regelen gevonden. Een mooie boot gevonden met upper deck waar je op kunt zonnen, deal gemaakt, hapje eten en weer slapen om de volgende dag vroeg op te staan om te vertrekken. Opgestaan, tassen ingepakt, ontbeten en op naar de boot. Eenmaal aangkomen was de boot er niet.............de mensen die de boot de dag ervoor hadden gehuurd wilde graag nog een dagje op de boot blijven.......er was nog een andere boot.......oh nee, de vader van de schipper is net overleden en ze varen vandaag niet uit (indianen verhaal).......maar morgen is er wel een boot beschikbaar........maar......hij is wel wat duurder......ja het is ook zo druk op dit moment......grrrrrr.........nou even over de trots heen gezet, want we wilde toch wel erg graag vertrekken, en opnieuw de deal gemaakt. Hapje eten, slapen en weer vroeg op. De boot stond dit keer wel klaar en wat voor een: een tweepersoons houseboot met slaapkamer, een upper-deck met onze hangmat en zondek, een schipper en een kok...!! Heel erg romantisch en super om te kunnen doen. Onze bootreis vertrok vanuit Allepuza in twee dagen naar Kollam (dichtbij ons eindpunt in India: Varkala). De eerste dag zouden we de backwaters verkennen om de tweede dag de acht durende tocht naar Kollam te maken. De backwaters in Kerala zijn echt ongelofelijk mooi, stille wateren met enorm veel groene waterlelies afgezet tegen een natuurlijke kade vol met palmbomen. Langs de kade bevinden zich vele kleine rijstvelden en pitoreske dorpjes. Een erg relaxte twee dagen gehad. De tweede dag aangekomen in Kollam, en met de taxi naar Varkala gereden. Varkala is een plaatsje vooral bekend om z'n strand dat gelegen is onderaan een imposante klif. Het is best leuk, maar helaas iets te bekend onder de toeristen.

Onze reis door India was met een maand natuurlijk veel te kort. Dit land, bijna net zo groot als Europa, kun je in een jaar nog niet volledig bereizen. Wel hebben wij een goede indruk van het zuiden van India gekregen en dat smaakt naar meer....Natuurlijk zijn er de irritaties, enkele wel erg toeristiche plekken, maar daartegenover staat dat India een land is met een echte eigen indentiteit. Anders dan China dat in vele opzichten op het westen wil lijken staat India op zich zelf. Daarnaast heeft het land zelf natuurlijk door zijn omvang en verscheidenheid enorm veel te bieden. Vanmiddag vertrekken we alweer naar Bangkok, Thailand, waar ons een leuke drie weken te wachten staat met de ouders van Petra: Ans en Bob. Voor de rest nog geen planning :).

De groeten uit India en tot de volgende keer maar weer,

Laurens en Petra